Bas Geerts

Het werk van Bas Geerts (Leiden, 1971) kenmerkt zich door een openheid van vorm, een soort van beweeglijkheid die zich op meerdere vlakken tegelijkertijd manifesteert. In de eerste plaats is er het kleurenspel. Felle tinten gaan een synthese aan en mengen zich optisch tot nieuwe schakeringen. Elke kleur lijkt in beweging en schijnt te willen assimileren met zijn complement – ongetwijfeld ook het gevolg van het gebruik van pure pigmenten in, door Geerts zelfgemaakte, verf. In de tweede plaats lijkt het schilderij zelf te veranderen al naargelang de positie die de toeschouwer inneemt tot het werk: kijkt hij schuin of recht naar het doek, staat hij dichtbij of veraf? De reflectie van het bladmetaal zal steeds veranderen, terwijl de lijnen van de compositie, van dichtbij nog duidelijk te ontwaren, op afstand tot een geheel samenvloeien.

De openheid van vorm is daarnaast terug te vinden in de wijze waarop de compositie van de schilderijen tot stand komt. Ieder ontwerp wordt namelijk gegenereerd door een computerprogramma, dat door Geerts zelf werd geschreven. Aangezien meerdere parameters in het algoritme ‘at random’ worden bepaald, toont het programma steeds nieuwe beelden. Op deze wijze is Geerts schepper van een kunstwerk dat hij als het ware zelf niet maakt: hij voert uit wat hij in concrete zin niet had voorzien. In dit werkproces vervaagt het verschil tussen intentionaliteit en toeval: de kunstenaar neemt evengoed verantwoordelijkheid voor het onverwachte als voor het vooraf bedachte, terwijl de toeschouwer zelf direct invloed kan uitoefenen op wat hij ziet. Het is dan ook Geerts’ visie dat hij geen zeggenschap heeft over het eindresultaat; het idee van controle is een illusie.